Mijn tweet over de vervelende Marokkanen in de trein blijkt minder goed gevallen. Alsof er nooit vervelende Marokkanen in de trein zouden zitten. Alsof elke aanranding, elke inbraak en elke tasjesroof door blanke, échte Nederlanders zou worden gepleegd. Toevallig bleken déze specifieke Marokkanen deels geen Marokkanen te zijn en deels in dienst van de NS, maar het feit dat ze er juist weer twee blonde meisjes uit moesten pikken om zogenaamd de vervoersbewijzen te controleren, spreekt natuurlijk boekdelen. Ja, net zoals ik diezelfde meisjes in de kroeg wilde ‘controleren op hun vervoersbewijzen’, waarschijnlijk. Leer mij de islamistische man kennen, die puur door hormonen gestuurde wilde woestijnbewoner, die hier in onze samenleving wordt losgelaten om mijn geliefde vriendinnen te ‘controleren’.
Ja, en dan gaat de mainstream media weer vól op het orgel, natuurlijk, met onder meer volledig ongefundeerde beschuldigingen van racisme aan mijn adres. Terwijl ik gewoon probeer reële problemen te benoemen die nu eenmaal spelen in de clash tussen vreemdelingen en naïeve autochtonen. Een bevolkingsgroep die overigens sterk ondervertegenwoordigd raakt, want de homeopathische verdunning van de bevolking met donker, zuurstofarm en incestueus oriëntaals bloed blijft sluipenderwijs doorgaan. Dan kun je als eenvoudige politicus van Forum voor Democratie waarschuwen wat je wilt, verplichte anticonceptiepillen voor bepaalde bevolkingsgroepen krijg je er nooit doorgedrukt in onze oikofobische maatschappij.
En dan wordt er door allerlei linkse figuren gezegd dat IK spijt moet betuigen. Mijn excuses moet aanbieden. Aan wie? Aan alle onheus bejegende vrouwen die zich de mentale bepotelingen van allochtonen moeten laten welgevallen? Aan de NS, die achterbakse methoden hanteert door mensen met het uiterlijk van zwartrijders in burger gewone passagiers te laten controleren op zwartrijden? Of aan de onschuldige landgenoten van Marokkaanse origine, die moeten lijden onder de slechte reputatie die ontstaat doordat 90% van hun landgenoten nu eenmaal minder intelligent en daarmee op zijn minst kandidaat crimineel is.
Het is een draaikolk in mijn hoofd. Nu ik er nog eens goed over nadenk, begin ik zelfs me af te vragen of ik er niet gewoon ben ingeluisd door die twee wijven, die zich voordeden als onschuldige en dierbare vriendinnen maar die toen puntje bij paaltje kwam (no pun intended) innig gearmd en zónder mij het café verlieten. Alleen al door het feit dat ze ondanks al mijn goede zorgen, de grote hoeveelheden gratis drank, een hele schaal geitenballetjes en mijn inspirerende monoloog niet intiem met mij leken te willen worden had ik natuurlijk al op mijn qui vive moeten zijn. Wellicht hebben zij mij als een soort vijfde colonne voorgelogen over het voorval in de trein, in de hoop dat ik mij zou laten verleiden tot een intelligente noch vruchtbare daad: die uitgesproken kritische Marokkanentweet.
Oef. Het leven van een politicus gaat niet over rozen.